O kadar seslendim, o kadar merak ettim, o kadar yazdım çizdim. Bence google da kendinizi bir search etseydinizdi çıkardı sizi yazdığım çizdiğim..Çizdim dediysem tam da çizdim diil tabi..Ayhan Sicimoğlu nu hep bir ayrı seviyorum falandı filandı
Şimdi kitap yazmaya karar versem kimse bana dur demez. Bi tek annem der. Çünkü o anne. Annenin yapma etme, bu olmaz, o durmaz dediği ne varsa, siz de hangisini yapmışsanız o çat diye oluverir. Neden, çünkü anne. Anne olanın farklılığını şöyle anlatmak istiyorum; onların doğum yaparken-normalinden- çektikleri acı bişeyi örtbas etmek için okur, başka bişeler var. Aslında o acıyı çekerken beyindeki devreler değişerek öngörü şeysini arttırıyor, belki de onun acısı. yoksa bebek aralardan derelerden çıkmış hiç dert değil o..(bkz: Peter Parker ı örümceğin yeyip ısırması sonrası, değişiminde çektiği acıdan bayılması.) Ve anne o günden sonra bir daha eskisi gibi olmuyor. "Anne olunca anlarsın." cümlesi değişimin sloganıymış. Böylede fantastik bi anne..
Her şarkının yemeği var çoğunuz farkında olmasa da.Ondandır ki kuş gibi porsiyonların servis edildiği yerlerde çalanların en hareketlisi chillout olur.İki türlü etkisi olacak o tarzın, ya sakinleşiceksin yemeği kabulleniceksin, ya da bu şarkılar da ne diye daha çok sinirlenip ne yediğini bilemiceksin. Omletin de şarkısı beirut un sunday smile ıdır belki.Evet aynen öyle.Omlet konusunda hassasım
Şimdi araba sürmeye karar versem, araba yok..
Şimdi Hang Over ı izlemek istiyorum ama uykum var..
Bu yazı serisi hafif gıcık biraz da boş ve de şarkısız...
öptüm ozaman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder